Alle kangoeroes nog aan toe; wat een dag vandaag!!! De wekker liep al om kwart over vijf af. Gelukkig had ik goed geslapen, dus ik lag dan ook nog half in coma;-) DE dag was aangebroken; vandaag moest het allemaal gebeuren...
Met lood in mijn schoenen liep ik om 6 uur naar het Convention Center om te gaan ontbijten. Met hangen en wurgen heb ik een croissantje en een eitje weggewerkt, om toch nog iets normaals in mijn maag te hebben bovenop de plens medicijnen.
Om zeven uur zaten we in de bus op weg naar het tennispark. Daar aangekomen heb ik eerst maar eens het speelschema bekeken. Ik zat in een poultje van vier en ik had werkelijk geen idee wie mijn drie tegenstandsters waren. Dit bleken een Nieuw Zeelandse, een Amerikaanse en een Canadese te zijn. Die Oekrainse van twee jaar geleden was er dus niet bij! Dat bood perspectief....
Tijdens de eerste speelronde hoefde ik niet in actie te komen en had ik dus de kans om naar de Amerikaanse en de Canadese te kijken. Ik had het idee dat ik deze wel moest kunnen hebben en dit bleek later een juiste gedachte te zijn. Ook de Nieuw Zeelandse heb ik kunnen verlaan. Dit betekende dus GOUD!!!!!!
Van tevoren heb ik hiervan gedroomd, maar nooit durven hopen dat het ook echt zou lukken.. Nu die medaille dan toch echt op mijn nachtkastje ligt te glimmen, voelt het toch wel een beetje onwerkelijk, helemaal als je bedenkt dat mijn elleboog me het hier ook nog lastig had kunnen maken. Gelukkig heeft ie zich in ieder geval tot vandaag lief gedragen.
Ook de andere tennissers van ons team hebben het fantastisch goed gedaan!! Thomas en Frank hebben ook goud! Super mooi om te zien hoe die jongens de anderen van de baan vegen. Bob, Kees en Stijn hebben een bronzen medaille in de wacht gesleept. Geweldige prestaties; een succesvolle Nederlandse dag dus!
Om vier uur vond de prijsuitreiking plaats. Direct hierna werd ik gevraagd voor een interview met onze begeleidende film-ploeg.
Morgen wacht ons weer een zware dag, want dan staan de dubbels op het programma. Het leek ons daarom niet verstandig om naar het officiele programma in Sea-World te gaan. Onze trainster heeft ons hierop uitgenodigd om bij haar vakantiehuis een pizza te gaan eten. Dit was super gezellig!!! We waren ook nog mooi op tijd thuis om vroeg onder de lakens te kruipen.
Ik ben benieuwd wat de dag van morgen zal brengen. Glenn en ik weten inmiddels al dat we in een afvalsysteem zitten en dat de eerste wedstrijd een behoorlijk pittige zal zijn. We kunnen maar één ding doen: KNALLEN!!!
Op dit moment wil ik nog maar één ding; naar bed en dromen over de droom die werkelijkheid geworden is...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten